abel abilheira

Naquela altura vivía eu preso nunha bahía estreita e crendo coñecer o mundo nunca vira máis cás costas gastadas, e era arrogante falando dos remotos fondos do océano como se tivese mil veces viaxado a eles e non fixera senon imaxinalos e darlles no maxín o tamaño e a forma do meu cativo universo. Foi… Leer más

I’d like to write poetry but when I look inside I see just a bitter stone and a bleeding barbed wire little help to put together the water of my emotional ocean  with the mineral soil of my roots so I keep heavily flying  in the airtight atmosphere of this lost voice planet